در حالی که بازارهای فروش کالای نهایی صنعت نساجی میتوان ردپای تورم را دید و فروش مناسبی ندارند.

گزارش مرکز آمار ایران از تغییرات شاخص قیمت تولیدکننده (تورم تولید) بخش صنعت در پاییز امسال نشان می دهد.

در این فصل، تورم تولید با 6.6 درصد افزایش نسبت به فصل قبل به 4.3 درصد رسیده است.

این یعنی میانگین قیمت دریافتی از سوی تولیدکنندگان محصولات صنعتی به ازای تولید کالاهای خود در داخل کشور، در فصل پاییز ١٤٠١ نسبت به فصل قبل، ٤.٣ درصد افزایش داشته است.

به گزارش سایت نساجی امروز به نقل از اتاق ایران، در این فصل بیش‌­ترین تورم فصلی با ٢٤.١ درصد افزایش مربوط به گروه «ساخت ماشین‌آلات و تجهیزات طبقه‌بندی نشده درجای دیگر».

و کم­‌ترین تورم فصلی با ٠.٩ درصد افزایش مربوط به گروه «ساخت کک و فراورده­های حاصل از پالایش نفت» بوده است.

همچنین در این فصل  گروه «ساخت کاغذ و محصولات کاغذی» با تورم ١.٦- درصدی مواجه بوده است.

توصیه شده برای خروج از این وضعیت، متناسب با میزان تورم، دستمزد کارمندان و کارگران افزایش داشته باشد تا شاهد بهبود بازارها باشیم.

رئیس کمیته بافندگی انجمن نساجی ایران، در خصوص مهم ترین مشکلات و چالش‌های موجود در این صنعت گفته:

1.افزایش قیمت ارز:

این فعال صنعت نساجی کشور در خصوص تاثیر افزایش نرخ ارز بر این صنعت گفت: «با توجه به افزایش شدید قیمت ارز و کم ارزش شدن پول ملی، شرایط کار برای تولیدکننده به معنای واقعی سخت شده است.

در این خصوص هم ما به عنوان تولیدکننده بارها اعلام کردیم هیچ قیمتی در خرید و فروش نباید دستوری باشد.

این موضوع در مورد ارز نیز صدق می‌کند. حدود ۲ ماه است که صحبت از راه‌اندازی سامانه جدید برای پرداخت ارز نیمایی به تولیدکنندگان می‌شود ولی عملا این اتفاق انجام نشده است.

به همین دلیل مردم نیز از سیاست‌هایی آسیب می‌بینند که به نام حمایت از تولید اعلام می‌شود.

اما در نهایت شاهد هستیم که به ضرر تولیدکننده، مصرف‌کننده و صادرکننده خواهد شد.

این شرایط ارزی موجود در کشور در حقیقت مانند فنری است که فشرده شده.

اما زمانی که از این فشار آزاد شود نیروی واقعی خود را نشان خواهد داد.»

2.ضربه به تولیدکننده داخلی:

علیرضا نوری واردات بی‌رویه را آفت بزرگ صنعت نساجی خواند و گفت: «ما در بحث واردات و صادرات کالای نساجی دو طرفه ضرر کردیم.

بر این اساس در سال ۹۶ ارزش دلاری کل واردات پارچه ۴۵۹ میلیون دلار بوده است.

در سال ۹۷ این عدد به ۳۳۱ میلیون دلار رسیده .در سال ۹۸ به ۳۷۶ میلیون دلار رسید .

در سال ۹۹ به ۳۲۳ میلیون رسید. در سال ۱۴۰۰ که شعارهای حمایت از تولید به اوج رسید.

باید بابت حمایت از تولیدکننده، واردات کالا به کشور کاهش پیدا می‌کرد.

عدد واردات به ۷۴۹ میلیون دلار رسید. علت افزایش واردات کالای نساجی که در کشور توان تولید آن وجود دارد.

این بوده که تا سال ۹۶ پارچه‌هایی که موردنیاز بود را وارد می‌کردند .

اما هیچ گونه ارز دولتی بابت واردات این موضوع پرداخت نمی‌شد.

اما با اختصاص ارز نیمایی به وارد‌کننده شاهد افزایش شیب واردات بودیم.

که واردات بی‌رویه باعث آسیب‌های جدی به تولیدکننده داخلی شد و توجیه تولید را کاهش داد.»